#MH17, Ukraine, and Heartbreak
English translation/original is below after the Youtube video clip (click to read). Subscribe to my blog here.
Nu heeft bijna iedereen het nieuws van oost Oekraïne gehoord. Als je hebt niet gehoord, vind een nieuws-network en lees.
Ik voel me dat deze vliegramp heeft me beïnvloed dan anders in het verleden. Misschien ook meer dan 11 september 2001 - sinds ik alleen 14 was, en met minder wereld-kennis dan nu.
Ik woon nu in Nederland met mijn Nederlandse man. Meer tijden dat ik kan tellen, heb ik van Schiphol gevlogen - naar Oekraïne of naar Amerika, maar nooit naar Azië. In deze zomerweken is het tijd voor vakantie. Twee mensen van de kerk gaat naar Marokko, bijvoorbeeld, voor een paar weken. Randolf heeft 3 weken vakantie - maar ik moet voor school voorbereiden.
Gisteravond dachten mijn man en ik dat misschien een echtpaar van onze kerk op de vliegtuig was. Meestal tijdens hun vakantie vliegen ze via Kuala Lumpur. Wij hebben mijn schoonzus gebeld, en gelukkig zei ze dat ze nog steeds thuis waren.
Ik ben aan het denken aan Malaysia, vooral met MH370. MH370 & MH17 gaan een schok maken voor de vliegmaatschappij, maar het gaat veel tijd kosten voor de natie om te herstellen. Een artikel die ik heb gelezen beschrijft de schok aan toerisme.
Een probleem met deze soorten gebeurtenissen is dat soms mensen niet onderscheiden tussen een maatschappij, de natie, en de burgers van het land. Malaysia Airlines is een specifieke sectie van het land van Malaysia. De gewone Maleisische heeft niks te doen met de beslissingen van de vliegmaatschappij, net als ik niks met American Airlines of KLM te doen. De regering misschien ook een rol speelt, net als de FAA & TSA in Amerika, maar altijd zijn er "geïsoleerde incidenten." Volgens mij moeten wij herinneren dat de hele land is niet schuldig.
Ik hoop dat de reputatie van Malaysia niet bezoedeld wordt. Mijn vriendin heeft net een paar dagen dar op vakantie - ik wil graag haar foto's zien.
In Nederland, ik denk dat mensen nog steeds gaan reizen maar dit gebeurtenis brengt de Oekraïense situatie dichterbij.
En de rest van de wereld - Ik hoop dat dit meer aandacht krijgen voor veiligheid van de grenzen in Oekraïne en voor verzet tegen de separatisten. Als iets verbeterd wordt - zeker hoop ik dat niet een wereld oorlog betekent - hoop ik dat het met vrede is gedaan.
Ook voor de gebeurtenissen in Gaza & Syrië - nu geeft internationale media minder aandacht, maar leven en dood gaan door.
~*~*~*~*~
By now everyone has heard the news out of eastern Ukraine. If you haven't, pick your news network and go to their website.
Strangely, or maybe not so strangely, I feel like this crash has affected me more than others in the past.
Perhaps even more than 9/11 - since I was just 14 then, and a bit less world-aware than I am now.
Obviously, having lived in Ukraine for 3 years, I have been following the situation since November with careful eyes. We visited Kyiv in March and in May, and after that time most of the "action" has been happening in the Donetsk region. Thankfully, I don't know many people in that area - BUT I hate saying or hearing things like that because there are plenty of people that do. People have family there. People have friends there, or family of their colleagues.
I live in the Netherlands now with my Dutch husband. I've flown countless times out of Schiphol airport, though only as far as Kyiv and never to Asia. Right now is the time for so many people to go on holiday (for you Americans reading, that means vacation). Two friends from church are going to Morocco for a few weeks. Randolf has 3 weeks off from work - though during that time I have to start preparing for the new school year.
Last night for a brief time, we thought that perhaps a couple from our church was on the plane. They were heading to another country in that area, and usually flew through Kuala Lumpur. We realized that by calling their house, we wouldn't really have a conclusion of if they were there or not (if they didn't answer, they might be on the flight, or already there, or just out of the house), so we called my sister-in-law. She wonderfully informed us that they had not left yet.
Remembering the circumstances of MH370 earlier this spring, I keep thinking of Malaysia. Never mind the affect this may have on the airline company itself, the nation itself will take a long time to recover from this. One article I read describes the impact on tourism, and the possible impact, after MH370 disappeared.
The trouble with these types of events is that sometimes people don't make a distinction between a company and the nation and the people. Malaysia Airlines is a specific section of the country of Malaysia. The average Malaysian has probably nothing to do with the airline's decisions, just as I have nothing to do with American Airlines or KLM. The government perhaps plays a role, just as the FAA and TSA do in US airlines, but there are always those "isolated incidents." I think in these situations, we must remember that the entire country is not at fault.
Regarding the events of yesterday, I am terribly saddened for Ukraine. The situation has been escalating since winter. Right about here is where I could say, "Now it's a step too far," but I would say that the moment violence began in early December was a step too far.
I hope that Malaysia's reputation will not be tarnished. My friend just spent a few days there on vacation and I'm looking forward to seeing her photos. I hope that the people there will not take this to heart.
In the Netherlands, I think people will still travel but this brings the situation in Ukraine closer to home.
As for the rest of the international community, I hope that this brings more attention to resisting the violent separatists in eastern Ukraine and securing the borders (at the very least). If something does "improve" in international policy - and I sure hope this does not mean a world war - I hope it is done peacefully.
Same goes for the happenings in Gaza and Syria - international media is distracted at the moment but life and death are still going on.
What if we prayed for the separatists? Not just that they would lay down their weapons or suddenly support the Kyiv government, but that they would see their neighbors as human beings, as brothers and sisters?
What if we prayed for international governments, not only to step in diplomatically, but to consider the effects on the average Ukrainian villager or city person without connection to Western income?
What if we prayed for ourselves, that we would continue to see solutions found in Jesus and not in humans and governments?
I don't have any answers and am just shocked by all of this, but all I can do is curl up in the lap of Jesus and trust that He is with me.
~*~*~*~
Nu heeft bijna iedereen het nieuws van oost Oekraïne gehoord. Als je hebt niet gehoord, vind een nieuws-network en lees.
Ik voel me dat deze vliegramp heeft me beïnvloed dan anders in het verleden. Misschien ook meer dan 11 september 2001 - sinds ik alleen 14 was, en met minder wereld-kennis dan nu.
Cultuur & Internationale Dynamica
Vanwege dat ik in Kyiv voor 3 jaar woonde, heb ik de situatie in Oekraïne sinds November gevolgen. Wij hebben Kyiv bezocht in maart en mei, en vanaf die tijd gebeurt meestal van de actie in de gebied van Donetsk. Gelukkig ken ik niet zo veel mensen in die gebeid - MAAR ik haat als mensen dat zeggen of als ik het hoor. Zoveel mensen kennen andere mensen, familie, of collega's daar.Ik woon nu in Nederland met mijn Nederlandse man. Meer tijden dat ik kan tellen, heb ik van Schiphol gevlogen - naar Oekraïne of naar Amerika, maar nooit naar Azië. In deze zomerweken is het tijd voor vakantie. Twee mensen van de kerk gaat naar Marokko, bijvoorbeeld, voor een paar weken. Randolf heeft 3 weken vakantie - maar ik moet voor school voorbereiden.
Gisteravond dachten mijn man en ik dat misschien een echtpaar van onze kerk op de vliegtuig was. Meestal tijdens hun vakantie vliegen ze via Kuala Lumpur. Wij hebben mijn schoonzus gebeld, en gelukkig zei ze dat ze nog steeds thuis waren.
Ik ben aan het denken aan Malaysia, vooral met MH370. MH370 & MH17 gaan een schok maken voor de vliegmaatschappij, maar het gaat veel tijd kosten voor de natie om te herstellen. Een artikel die ik heb gelezen beschrijft de schok aan toerisme.
Een probleem met deze soorten gebeurtenissen is dat soms mensen niet onderscheiden tussen een maatschappij, de natie, en de burgers van het land. Malaysia Airlines is een specifieke sectie van het land van Malaysia. De gewone Maleisische heeft niks te doen met de beslissingen van de vliegmaatschappij, net als ik niks met American Airlines of KLM te doen. De regering misschien ook een rol speelt, net als de FAA & TSA in Amerika, maar altijd zijn er "geïsoleerde incidenten." Volgens mij moeten wij herinneren dat de hele land is niet schuldig.
Heartbreak
Ik ben echt verdrietig voor Oekraine. De situatie groeit groter elke dag sinds winter. Nu zou ik kunnen zeggen, "Het is een stap te ver," maar dat was geldig in December, het moment dat het geweld begint.Ik hoop dat de reputatie van Malaysia niet bezoedeld wordt. Mijn vriendin heeft net een paar dagen dar op vakantie - ik wil graag haar foto's zien.
In Nederland, ik denk dat mensen nog steeds gaan reizen maar dit gebeurtenis brengt de Oekraïense situatie dichterbij.
En de rest van de wereld - Ik hoop dat dit meer aandacht krijgen voor veiligheid van de grenzen in Oekraïne en voor verzet tegen de separatisten. Als iets verbeterd wordt - zeker hoop ik dat niet een wereld oorlog betekent - hoop ik dat het met vrede is gedaan.
Ook voor de gebeurtenissen in Gaza & Syrië - nu geeft internationale media minder aandacht, maar leven en dood gaan door.
What if?
Na zo een ongeluk, wij kunnen alleen bidden - vooral van zo'n afstand. Wij kunnen niks zeggen tegen mensen of regeringen, want dat werkt alleen voor een korte tijd.
Wat als wij bidden voor de separatisten? Niet alleen hun wapens om neer te leggen of plotseling de regering van Kyiv te steunen, maar dat ze gaan hun buren zien als menselijke kinderen van God, als broer & zus?
Wat als wij bidden voor internationale regeringen, niet alleen voor een diplomatische oplossing, maar om na te denken van de effecten op "gewone" Oekraïense mensen zonder connecties naar geld van de West?
Wat als wij bidden voor onszelf, dat wij oplossingen zien alleen in Jezus en niet in mensen of regeringen?
Ik heb geen antwoorden en ik ben echt geschokt, maar alles dat ik kan doen is tijd met Jezus om te hebben en ik kan weten dat hij met de families, met de mensen in Oekraïne, enz. is.
~*~*~*~*~
By now everyone has heard the news out of eastern Ukraine. If you haven't, pick your news network and go to their website.
Strangely, or maybe not so strangely, I feel like this crash has affected me more than others in the past.
Perhaps even more than 9/11 - since I was just 14 then, and a bit less world-aware than I am now.
Culture and International Dynamics
Obviously, having lived in Ukraine for 3 years, I have been following the situation since November with careful eyes. We visited Kyiv in March and in May, and after that time most of the "action" has been happening in the Donetsk region. Thankfully, I don't know many people in that area - BUT I hate saying or hearing things like that because there are plenty of people that do. People have family there. People have friends there, or family of their colleagues.
I live in the Netherlands now with my Dutch husband. I've flown countless times out of Schiphol airport, though only as far as Kyiv and never to Asia. Right now is the time for so many people to go on holiday (for you Americans reading, that means vacation). Two friends from church are going to Morocco for a few weeks. Randolf has 3 weeks off from work - though during that time I have to start preparing for the new school year.
Last night for a brief time, we thought that perhaps a couple from our church was on the plane. They were heading to another country in that area, and usually flew through Kuala Lumpur. We realized that by calling their house, we wouldn't really have a conclusion of if they were there or not (if they didn't answer, they might be on the flight, or already there, or just out of the house), so we called my sister-in-law. She wonderfully informed us that they had not left yet.
Remembering the circumstances of MH370 earlier this spring, I keep thinking of Malaysia. Never mind the affect this may have on the airline company itself, the nation itself will take a long time to recover from this. One article I read describes the impact on tourism, and the possible impact, after MH370 disappeared.
The trouble with these types of events is that sometimes people don't make a distinction between a company and the nation and the people. Malaysia Airlines is a specific section of the country of Malaysia. The average Malaysian has probably nothing to do with the airline's decisions, just as I have nothing to do with American Airlines or KLM. The government perhaps plays a role, just as the FAA and TSA do in US airlines, but there are always those "isolated incidents." I think in these situations, we must remember that the entire country is not at fault.
Heartbreak
Regarding the events of yesterday, I am terribly saddened for Ukraine. The situation has been escalating since winter. Right about here is where I could say, "Now it's a step too far," but I would say that the moment violence began in early December was a step too far.
I hope that Malaysia's reputation will not be tarnished. My friend just spent a few days there on vacation and I'm looking forward to seeing her photos. I hope that the people there will not take this to heart.
In the Netherlands, I think people will still travel but this brings the situation in Ukraine closer to home.
As for the rest of the international community, I hope that this brings more attention to resisting the violent separatists in eastern Ukraine and securing the borders (at the very least). If something does "improve" in international policy - and I sure hope this does not mean a world war - I hope it is done peacefully.
Same goes for the happenings in Gaza and Syria - international media is distracted at the moment but life and death are still going on.
What if?
During this time, all we can do is pray - especially from a distance. We can't take "potshots" at people or governments, because that will only work for a certain time.What if we prayed for the separatists? Not just that they would lay down their weapons or suddenly support the Kyiv government, but that they would see their neighbors as human beings, as brothers and sisters?
What if we prayed for international governments, not only to step in diplomatically, but to consider the effects on the average Ukrainian villager or city person without connection to Western income?
What if we prayed for ourselves, that we would continue to see solutions found in Jesus and not in humans and governments?
I don't have any answers and am just shocked by all of this, but all I can do is curl up in the lap of Jesus and trust that He is with me.
~*~*~*~
Comments
Post a Comment
Thanks for leaving a comment! Please consider subscribing to my blog via the link on the right!